Vertalen is zulk bevredigend werk omdat elk boek weer anders is, elk boek een nieuw avontuur. Gisteren heb ik bij uitgeverij Oevers mijn vertaling ingeleverd van de roman Spätestens im November (Op z’n laatst in november) van Hans Erich Nossack. Een boek uit 1955, een klassiek liefdesverhaal met interessante perspectiefwisselingen en een slot dat je bij de keel grijpt. Een van die romans waarvan je niet begrijpt dat ze nu pas de belangstelling van een Nederlandse uitgever wekken. Ik heb er met plezier aan gewerkt. Geen research deze keer. De uitdaging zat ‘m in de taal, de woordkeuze, de zinsbouw, en vooral de werkwoordswijzen, waaronder de roemruchte Duitse conjunctief.