(fragment)
Burton kon zijn ogen niet geloven. Voor hem stond een klein mannetje, wijdbeens, stralend gezicht, de baard lang en wit, de wenkbrauwen grijzig, het haar op het achterhoofd in een staart bijeengebonden – het was de rare snuiter die hen vlak voordat ze in Bombay aan land gingen bij de reling zo kordaat had toegesproken. Een dwerg bijna, wiens voorhoofd zijn leeftijd gladstreek. In zijn ogen loerde schalkse wijsheid, Respecteer alles, leken ze te adviseren, en neem niets al te serieus. Een kobold als hofnar. Hij had goed gepast als beeld in het reliëf van een hindoetempel. Als het regende, zou het water langs zijn ronde buikje spetteren. Hoe vergaat het u in het land van de vijand? Het kereltje had ook hem meteen herkend. Hoe vaak vervloekt u de commandant die u naar Baroda heeft gestuurd? Dat is de reden waarom wij elkaar vandaan ontmoeten, antwoordde Burton, ik wil ontsnappen aan het ennui door iets te leren. Ennui? U houdt van ongewone woorden? Dan moet u Sanskriet leren. De wereld is geschapen uit de lettergrepen van die taal. Alles stamt van het Sanskriet af, neem het woord ‘olifant’, in het Sanskriet pilu, waar zit de gelijkenis dan, zult u vragen, volgt u mij naar Iran, daar werd het pil, omdat de Perzen korte eindklinkers negeren; in het Arabisch veranderde pil in fil, want het Arabisch kent geen p, zoals u ongetwijfeld weet, en de Grieken, die plakten graag –as aan alle Arabische begrippen, als je dan een paar medeklinkers verplaatst, krijg je elephas en van daaruit hoef je nog maar enkele etymologische sprongetjes te maken en je komt uit bij de olifant zoals u hem kent. Wij zullen ons vermaken, ik zie het al. Wat betekent ennui trouwens?
Waardering
- Preis der Leipziger Buchmesse, 2006
- De wereldverzamelaar is een roman over culturele verscheidenheid en transformatie. Trojanow is er diep van overtuigd dat culturen geen afgesloten grootheden zijn, maar voortdurend in elkaar overvloeien. (…) Die verscheidenheid van culturen accentueert Trojanow door met grote virtuositeit een breed register van tonen en stijlen te bespelen. Antoine Verbij, Trouw
- Zijn honger naar kennis is onstilbaar. En hij geeft die kennis graag door. Trojanow lijkt dus op Richard Burton, over wie hij een kleurrijke roman schreef. Anneriek de Jong. NRC Handelsblad