(twee fragmenten)
Het was 22 april, een woensdag, en ’s avonds nog zo warm dat ze buiten konden eten, hij en de vrouw die hij nauwelijks kende maar al niet meer kwijt wilde, een besef dat bijna op het ritme van zijn hartslag tot hem doordrong toen hij een sigaret opstak, de datum, de dag, de warmte, dat ze met z’n tweeën waren en wie er bij hem was, terwijl het meisje in haar sjofele jurk hem bleef aankijken, een blik uit smalle ogen, tussen de wenkbrauwen ouwelijke rimpeltjes, dus moest ze minstens twaalf zijn, misschien wel dertien. Ze keek alleen naar hem, alsof hij in zijn eentje bij de fontein stond, een alleenreizende man ’s avonds op het Domplein van Catania, en die blik, die was niet kinderlijk, maar verslagen – een woord dat zich opdrong zoals het meisje zich opdrong en haar open hand ophield en weer terugtrok, met daarin het enige wat ze te bieden had, haar eigen kettinkje met een scherf eraan, of was het een bont beschilderd stukje metaal, als sieraad misschien wat te scherp aan de randen, zo goed was dat in de avondschemering niet te zien. Wat geven we haar?
(…)
Niemand die een verhaal vertelt heeft er meteen vat op, dat komt pas geleidelijk; maar wanneer alles is verteld en je nog eens van voren af aan begint, kun je natuurlijk doen alsof je er wel meteen vat op had, al bij de eerste zin, alleen is dat bedrog en wist het de wording uit, die voortvloeit uit toevalligheden langs de weg die het verhaal bewandelt. Het volgt daarin het voorbeeld van het leven, waarin ook geen stoutmoedig plan voorafgaat aan het worden en geen fanfare aankondigt wat er komt, in plaats daarvan zijn het vaak kleinigheden die een impuls geven en je vooruithelpen, een woord dat je opvangt, een zinnetje dat zomaar wordt gezegd of een geur uit je kindertijd – de geschilde en doormidden gedeelde sinaasappel verspreidde in de auto een geur die in elk geval de man achter het stuur naar het hoofd steeg.
[fragment uit Bodo Kirchhoff: Wedervaring (Widerfahrnis 2016), vert. Josephine Rijnaarts. Lebowski, 2017]
Waardering
- Deutscher Buchpreis 2016
- Genomineerd voor de Europese Literatuurprijs 2018 (shortlist)
- Met dit roerende verhaal over liefde en literatuur laat Kirchhoff zien dat er altijd een wedervaring kan komen – hoe oud je ook bent, hoe uitzichtloos alles ook lijkt. Emilia Menkveld in de Volkskrant
- Het is prachtig om te lezen hoe die twee ouderen zich in een onverwacht avontuur storten, met een levenslust en nieuwsgierigheid die ook twintigers drijft om de wereld te verkennen, Kirchhoff laat overtuigend zien dat een mens op gevorderde leeftijd zijn passies en verlangens niet verliest. Karen Billiet in De Standaard
- De aandacht die dit boek vraagt voor zijn taal – voor de ‘vorm’, zou je kunnen zeggen – had gemakkelijk kunnen leiden tot een nogal cerebrale vertelling. Maar het omgekeerde is waar: de aandacht voor alle nuances, alle betekenisverschuivingen, voor het zoeken naar het juiste woord voor precies dat gebaar, die oogopslag, die aanraking, die stand van het hoofd, voor de uiteindelijke kus en de nacht samen, werkt veeleer erotiserend. Wedervaring is een heel zinnelijk en gloedvol boek. Marc Reugebrink in Knack
Waardering van de vertaling
- Fraaie vertaling van prijswinnende Duitse novelle over liefde en literatuur. (…) Kirchhoffs zinnen zijn prachtig, zijn beschrijvingen trefzeker – ook in de fraaie vertaling van Josephine Rijnaarts. Emilia Menkveld in de Volkskrant
- Wat het boek zo bijzonder maakt is de aftastende stijl die Kirchhoff hanteert (weergaloos vertaald door Josephine ‘Rummelplatz’ Rijnaarts). Edith Vroon van Linnaeus Boekhandel op oost-online
- Mooi vertaald trouwens door Josephine Rijnaarts. Wil Rouleaux in Trouw
- Wedervaring is schitterend vertaald bovendien. Zonder het Duitse origineel te kennen, kan worden gesteld dat Josephine Rijnaarts wonderbaarlijk werk heeft verricht. Theo Hakkert op verstwee.nl